بیوگرافی یا زندگی نامه کنتس دونوای

کنتس دونوای که نام اصلی وی «پرنس آناماتیا برانکودان» می باشد. به سال 1876 چشم به جهان گشود. بی شک او عاشق پیشه ترین شاعره فرانسه و یکی از خونگرم ترین شاعره های دنیاست.

وی یکی از بزرگترین عاشقان سعدی است. حافظ و سعدی دوستان تنهایی و خلوت وی بوده اند و وی به طوری مفتون این دو شاعر پارسی گردیده بود که یک بار شاعره زیبای فرانسه نوشت «کاش در روزگار سعدی و حافظ بودم و از ایشان گدایی عشق می کردم». دو نوای مقدمه ای بر ترجمه «فرانتن توسن» که «گلستان سعدی» را ترجمه کرده است نوشته که از زیباترین آثار ادبیات معاصر فرانسه است. در نظر این شاعره زیبا زندگی فرصت کوتاهی است که باید حداعلای استفاده را از آن نمود.

از لحاظ ادبی شعر کنتس را با ظرافت لامارتین و دوموسه نمی توان مقایسه کرد، معهذا بسیاری از اشعار وی بسیار عالی است. دیوان های او موسومند به: سایه ایام، زندگان و مردگان، خیرگی ها، افتخار رنج، شعر عشق، قلب ناشمردنی، دل در همه جا، نیروهای جاودانی و اشعار کودکی. این شاعره زیبا به سال 1938 چشم از جهان فرو بست.