پایگاه بچه های ۱۱۳

مرجعی برای بیوگرافی (زندگی نامه) در ایران

پایگاه بچه های ۱۱۳

مرجعی برای بیوگرافی (زندگی نامه) در ایران

بیوگرافی یا زندگی نامه رها اعتمادی

رها اعتمادی سیزدهم آبان ۱۳۶۳ در تهران متولد شد. نه ماه داشت که به همراه خانواده اش از ایران خارج شد و تا نوزده سالگی در سوئد زندگی کرد. سپس برای ادامه ی تحصیل در رشته ی روان شناسی و جامعه شناسی به آمریکا رفت و چهار سال در آنجا ماند. مدت زیادی نگذشت که به موفقیت های هنری بزرگ رسید. تا آنجا که سال گذشته گوگوش -از بزرگ ترین و محبوب ترین چهره های هنری قرن اخیر- ترانه ی او -به نام “من همون ایرانم”- را اجرا کرد. -که چند هفته ی پیش موزیک ویدئوی زیبای آن -به کارگردانی آقای سیروس کردونی- پخش شد.-از دیگر ترانه های موفق رها اعتمادی می توان به “پاکی”، “نترسیم” و “بهار” اشاره کردرها اعتمادی در حال حاضر ضمن ترانه سرایی مشغول به کار در یک تلویزیون فارسی زبانی به نام من وتویک است.

اینم رها در کودکستان رها دست چپ اولیه

اینم مصاحبه با رها اعتمادی

* رها اعتمادی کیست؟

سوال سختی است! اگر از نزدیکانم این سوال را بپرسید جواب دقیق تری خواهید گرفت.

* چه وقت و چطور متوجه شدی که می توانی ترانه بگویی؟ آیا لحظه ی بخصوصی بود یا از کودکی این استعداد را در خود احساس می کردی و متوجه آن بودی؟

دقیقا نمی دانم. من تا چهارده سالگی به ندرت موسیقی ایرانی گوش می کردم. حتی تا آن زمان نام ترانه سرایان سرشناس ایران را هم نمی دانستم. سال ۱۹۹۸ در خانه ی برادرم آلبومی به نام “بچه های ایران” -که کاری بود از “اردلان سرفراز”، “شهریار دادور”، زنده یاد “عبدی یمینی”، “هادی خرسندی”، “شهیار قنبری”، “ایرج جنتی عطائی” و “آندرانیک”- را شنیدم و تاثیر عمیقی بر من گذاشت.

و اما نوشتن ترانه… نمی دانم از کجا شروع شد اما به جایی رسیده بودم که نوشتن برایم به یک نیاز تبدیل شده بود. ساعت ها پشت میز می نشستم و با اندک دانش زبان فارسی که داشتم می نوشتم.

* احساس از پایه های اساسی ترانه هایت است. شاید بعضی علاقه مند باشند بدانند رها اعتمادی راحت هم اشک می ریزد یا در برابر آن مقاومت می کند؟! یادت می آید از آخرین بار که در خلوت گریه کردی چقدر می گذرد؟

آخرین بار که گریه کردم، بعد از دیدن فیلم خاکسپاری “سهراب اعرابی” بود…

* رها جان، چه موسیقی هایی گوش می کنی؟ چه سبکی و کدام خواننده ها یا آهنگ سازان را بیشتر می پسندی؟

صدای عارف را همیشه دوست داشتم… صدای داریوش، گوگوش، ستار، فریدون فروغی، رامش، فرهاد، محمد نوری… همینطور مارتیک، احسان خواجه امیری، محسن یگانه، رضا صادقی…

در بین آهنگ سازان جای زنده یاد واروژان بزرگ را همیشه خالی می بینم…

فرید زلاند، بابک بیات، اسفندیار منفردزاده، حسن شماعی زاده و سیاوش قمیشی را دوست دارم.

البته آهنگ سازان خوب دیگری هم داریم. من فقط نام چند تن از این عزیزان را بردم.

 

* موزیکی که روی ترانه هایت گذاشته می شود چقدر برایت اهمیت دارد؟ تا چه میزان روی این که کدام آهنگ ساز یا خواننده ترانه ات را اجرا کند حساس هستی؟

بی نهایت حساس.

خوشبختانه تا امروز این افتخار را داشتم که ترانه هایم را به دست آهنگ سازانی بسپارم که هیچ کدام نیاز به تایید من ندارند. هر کدام از این عزیزان با ملودی هایشان به ترانه های من جلوه ی خاصی بخشیده اند.

* بهترین لحظات زندگی رها اعتمادی وقتی است که…

در استودیو ضبط باشد

* خوشبختی یعنی…

داشتن هدف

* احساست نسبت به کلمات زیر… -با اولین کلمه یا عبارتی که به ذهنت آمد-

- هجرت دوری

- کویر عطش

- شقایق خسرو گلسرخی

- غربت سوئد