آنا النور روزولت (به انگلیسی: Anna Eleanor Roosevelt) متولد: ۱۱ اکتبر ۱۸۸۴ در نیویورک ، درگذشت: ۷ نوامبر ۱۹۶۲ در نیویورک، او همسر فرانکلین روزولت رئیس جمهور ایالات متحده امریکا ، اولین رئیس کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و یکی از فعالترین شخصیتهای قرن بیستم در ترویج و توسعه حقوق بشر و گسترش فعالیتهای انسان دوستانه نهادهای بین المللی بود.
بانو النور روزولت در ماههای پایانی عمر همسرش هنگامی که او فلج شده و روی صندلی چرخدار خود میخکوب شده بود، بسیاری از وظایف او را بر عهده گرفت. النور که بیشتر دوران کودکی خود را در انزوا و به تنهایی گذرانده بود ، علی رغم نداشتن تحصیلات دانشگاهی به شریک و مشاور مطمئن یکی از استثنایی ترین سیاستمداران تاریخ تبدیل شده بود.
النور روزولت و اعلامیه جهانی حقوق بشر
پس از مرگ فرانکلین دلانو روزولت، جانشین او هری ترومن از خانم روزولت درخواست کرد به نخستین هیأت نمایندگی ایالات متحده در ملل متحد بپیوندد. او این هدف آشکار سیاسی را دنبال میکرد که النور روزولت را در گروه خودش داشته باشد و در عین حال او را از مسائل سیاسی حساس دور کند.
النور روزولت از سوی دیگر اعضای هیأت نمایندگی به شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد فرستاده شد.در حالی که حضور النور روزولت در کمیسیون حقوق بشر از سوی بسیاری امری کم اهمیت تلقی میشد، او توانست با تلاش وصف ناپذیری که از خود نشان داد یکی از مهمترین اقدامات سارمان ملل در سالهای اغازین فعالیت خود یعنی نگارش و تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر را به انجام رساند.
النور روزولت نه فردی دانشگاهی بود و نه روشنفکری برجسته، مشارکت او در نگارش اعلامیه جهانی حقوق بشر ربطی به تحلیل فلسفی یا حقوقی نداشت. او اهل عمل بود، دیگران را تشویق میکرد، برای رسیدن به هم نظری تلاش میکرد و همین خصوصیات به همراه اعتبار عامی که در ایالات متحده و کشورهای دیگر داشت، او را در انجام موفقیت آمیز وظیفه ریاست کمیسون حقوق بشر و کمیته نگارش آن یاری داد.
او خود در این مورد فروتنانه نوشته بود:«نگارش پیش نویس اعلامیه حقوق، برای همکارانم در گروه نگارش ، به ویژه برای دکتر پ.س.چانگ، دکتر چارلز مالک و جان هامفری که همگی اشخاص بسیار فرهیختهای هستند، ممکن است چندان دشوار و سهمگین جلوه نکند. اما این کار در نظر من وظیفه ایست که برای آن به هیچ وجه آمادگی ندارم.
با این همه امیدوارم بتوانم به آنان در یافتن واژگانی که از دل تاریخ و نیز از اوضاع روز و واقعیتهای معاصر بیرون میکشند به نحوی یاری رسانم که همگان بتوانند اهداف ما را دریابند و برای آنها بسیج شوند. اغلب به همسرم میگفتم که اگر بتواند موضوعی را به من بفهماند، دیگر آن موضوع برای همه افراد کشور روشن خواهد بود. شاید اساس نقش من و ارزش واقعی مشارکتم در کمیته نگارش اعلامیه جهانی در همین نکته باشد.»
حضور روزولت به حدی راهگشا بود که بسیاری از جمله جان هامفری مدیر بخش حقوق بشر دبیرخانه ملل متحد، نگارش این اعلامیه را بدون حضور النور روزولت ناممکن میدانستند.