بیوگرافی یا زندگی نامه آلفونس دوده

آلفونس دوده از نویسندگان برجسته قرن نوزدهم فرانسه است. او در سال 1840 در شهر تیم فرانسه به دنیا آمد. بعد از پایان تحصیلات مدتی در مدرسه «آله» تدریس می*کرد، اما چون از کودکی به ادبیات علاقه داشت و محیط زندگی آنجا را برای پرورش استعداد خود مناسب ندید در پانزده سالگی به پاریس رفت.

در پاریس به فعالیت ادبی خود افزود و با سرودن اشعار و نگارش نمایشنامه*های متعدد که در روزنامه*های پاریس چاپ می*شد موفقیت زیادی به دست آورد.

آلونس دوده در ابتداد شعر می*سرود و حکایات شاعرانه ای می*نوشت. اما جنگ 1870 در تصورات و افکار او تاثیر زیادی گذاشت و از او یک نویسنده رآلیست به وجود آورد. و از آن پس دوده، آثار رآلیستی بسیاری خلق کرد و از جمله: جک (1816)، نباب (1877) و سافو (1884).

در سال 1861 زمانی که بیست و یکسال بیشتر نداشت با نوشتن کتاب نامه*هایی از آسیاب من به شهرت و محبوبیت فراوانی دست یافت. از آن پس بود که با محافل ادبی فرانسه آشنایی پیدا کرد و در همین زمان بود که با امیل زولا نویسنده معروف فرانسه آشنا شد.

احساسات میهن*دوستانه دوده در اکثر آثارش به خوبی پیداست که داستان کوتاه بیرقدار بیانگر آنست . دوده در سال 1897 چشم از جهان فروبست .

مهمترین آثار او عبارتند از : قصه*های دوشنبه، ماجراهای شگفت*انگیز، عشاق، تیستین، پسرک، همسران هنرمندان، سافو و سی سال از تاریخ پاریس .

آلفونس دوده بعد از میسترال که شاعر بود، با داستان*های زلال و شفاف خود با عنوان "نامه*های آسیابان من" (1866) به دنیای ادبیات محلی منطقه پروانس قدم گذاشت. در سال*های بعد نویسندگان دیگری ادبیات محلی پروانس را غنی تر و پربارتر کردند.*هانری بوسکو (Henri Bosco) (1976-1888) با چند کتاب مارسل پانویل (1974-1895)، با رمان*های سه گانه خود: ماریوس – فانی سزار (1928-1936) و خاطرات دوران کودکی ژان ژیونو (1970-1895) با چند رمان که همه رنگ و آب این منطقه را داشتند و همه قهرمانان آن*ها خصوصیات و خلقیات مردم پروانس را معرفی می*کردند، ادبیات بسیار پربار و استوار این منطقه را به وجود آوردند. در پایان قرن نوزدهم، در نقاط دیگر فرانسه نیز انبوهی از داستانهای منطقه ای و محلی انتشار می*یابد که با روح ناسیونالیسم و جمهوری خواهی آمیخته*اند. از جمله در الزاس، ارکمن (1899-1822) و شاتریان (1890-1826) داستان*ها و رمان*های محلی و دهقانی و مردمی*می*نویسند.